Huis van Dominicus

Na de oorlog zocht de Nederlandse Provincie der Dominicanen naar een manier om het Dominicaanse kloosterleven van studie en contemplatie te combineren met zielzorg in de nieuwe naoorlogse samenleving. Kleine kloosters midden in de stad waren volgens velen binnen de orde de oplossing. Het Utrechtse Dominicuscomplex is een vroeg en schaars voorbeeld van een zogenaamd ‘klooster van de derde weg’ en heeft mede daardoor een belangrijke cultuurhistorische waarde. Tot 1992 woonde er in het klooster een wisselend aantal dominicanen die deels in de parochiële zielzorg actief waren. Sinds die tijd is een groot deel van het voormalige klooster verhuurd (woonhuis en kantoren), de zalen worden gebruikt voor vergaderingen en activiteiten.

De Dominicuskerk is gebouwd door J.M.E. van der Putten in de stijl van de Bossche school van de bekende architect Dom Van der Laan. Het gebouw is geënt op de vroegchristelijke romaanse en middeleeuwse kerkbouw. Bouwpastoor was J.M.E. Bruens o.p. De kerk werd ingewijd op 22 november 1951 door de toenmalige aartsbisschop-coadjutor B.J. Alfrink. Iets later is aan de zuidzijde van het kerkgebouw in dezelfde stijl een klein stadsklooster aangebouwd in de vorm van een carré. Klooster en kerk omsluiten een grote binnentuin.

De Dominicusparochie heeft in Oog in Al als zelfstandige parochie bestaan tot eind 2010. Sinds 1 januari 2011 maakt de voormalige Dominicusparochie met vijf andere Utrechtse stadsparochies deel uit van de nieuwe Sint Ludgerusparochie, die sinds 2018 deel is van de Samenwerkende Parochies Katholiek Utrecht.

https://www.huisvandominicus.nl/