Digna Sinke krijgt dit jaar het Gouden Kalf voor Filmcultuur uitgereikt. Zij ontvangt deze prijs op vrijdag 29 september tijdens het EY Gouden Kalveren Gala in de Stadsschouwburg Utrecht. Het Gouden Kalf voor de Filmcultuur wordt uitgereikt aan personen of instanties die zich op uitzonderlijke wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de Nederlandse Filmcultuur. De toekenning van deze oeuvreprijs geschiedt door de Raad van Toezicht en Algemeen Directeur/Bestuurder van het Nederlands Film Festival. Het is de 38e keer dat het Gouden Kalf voor de Filmcultuur wordt uitgereikt. foto: Tara Fallaux Digna Sinke wordt geëerd met het Gouden Kalf voor de Filmcultuur voor haar 50 jaar vakmanschap als filmmaker en producent. Uit het aanbevelingsrapport: “Eigen én wijs zijn de twee kernwoorden die de ontvanger typeren. Eigen in de onderwerpen die ze als filmmaker aanpakt. En wijs in het begeleiden van nieuw en jong talent en wat er met een film verteld moet worden. Een filmmaker die zuinig is met woorden maar gul met beelden.” Digna Sinke’s reactie op haar onderscheiding van het Gouden Kalf voor de Filmcultuur: “Ik ben er erg blij mee, en ik zie het vooral als een aanmoediging om nog even door te gaan met alles wat ik doe.” Op woensdagochtend 20 september wordt in aanloop naar het festival en het gala de Gouden Tegel van Digna Sinke onthuld op de NFF Filmboulevard in de Vinkenburgstraat in Utrecht. Biografie Filmmaker Digna Sinke (1949), geboren in Zonnemaire, studeerde in 1972 af aan de Nederlandse Film- en Televisieacademie in Amsterdam met de eindexamenfilm Groeten uit Zonnemaire. Daarna ging ze aan de slag als montage-assistent bij Turks fruit (Paul Verhoeven) en The Family (Lodewijk de Boer), en als script supervisor bij Heb meelij Jet (Frans Weisz). Na de korte film De Gebroeders Helle (1976), regisseerde ze haar eerste lange speelfilm De stille oceaan, die geselecteerd werd voor de hoofdcompetitie van de Berlinale in 1984. Zij ontpopte zich meer en meer tot een filmmaker die haar eigen morele en artistieke kompas volgde met speelfilms en documentaires als Belle van Zuylen (1994), Weemoed & wildernis (2010), After the Tone (2014), Onder de oppervlakte (2015) en Bewaren of hoe te leven (2018). Toen haar partner René Scholten in 2001 overleed, nam ze zijn werk over. Scholten had in 1979 Studio Nieuwe Gronden opgericht, tegenwoordig SNG film, dat voortkwam uit het legendarische filmcollectief Amsterdams Stadsjournaal. Doel bleef het produceren van eigenzinnige films -zowel documentaires als speelfilms en alles daar tussenin- en het bieden van kansen aan jong talent. Wat 50 jaar geleden begon met haar afstudeerfilm, leidde tot meer dan 60 films waar ze als regisseur of producent bij betrokken was. Een oeuvre met prijswinnende films van internationaal niveau, variërend van Weemoed & wildernis tot Tanzania Transit (Jeroen van Velzen, 2018) en Kala azar (Janis Rafa, 2020). Gouden Kalf voor de Filmcultuur Het Gouden Kalf voor de Filmcultuur wordt sinds 1981 uitgereikt tijdens het Nederlands Film Festival indien het festivalbestuur daartoe aanleiding ziet. Eerder ging het Gouden Kalf naar Will Koopman (2022), Mijke de Jong (2021), Jac. Goderie (2019), Monique van de Ven (2018), Gerard Soeteman (2017), Alex en Marc van Warmerdam (2016), Sandra den Hamer (2015), Burny Bos (2014), Monique van Schendelen (2013), Willeke van Ammelrooy (2012), Rolf Orthel (2010), Doreen Boonekamp (2009), Rutger Hauer (2008), Robby Müller (2007), Hans Kemna (2005), Jan Decleir (2003), Louis van Gasteren (2002), René Scholten (2001), Matthijs van Heijningen (1999), Geoffrey Donaldson (1998), Robbert Wijsmuller (1997), Jeroen Krabbé (1996), Wim Verstappen (1995), Jan de Vaal (1994), Jan Blokker (1993), Paul Verhoeven (1992), De Filmkrant (1991), Jos Stelling (1990), Ellen Waller (1989), Johan van der Keuken (1988), Fons Rademakers (1987), Anton Koolhaas (1986), Joris Ivens (1985), Jan Marie Peters (1984), Bert Haanstra (1983), Dan Ireland (1982) en Jan Bosman (1981).