Joost Hutjes

eze expositie zonder titel is een combinatie van eerder getoond werk en meubilair dat Joost Hutjes de afgelopen maanden heeft gemaakt. Toen hij de EXbunker zag, stelde hij zichzelf de vraag hoe hij deze ruimte zelf zou inrichten. De bunker is daarom verworden tot een modelwoning.

Hij richtte de ruimte in met zelfgebouwde meubels. Het hout voor deze meubels heeft Hutjes op straat verzameld en hergebruikt. Hij is gefascineerd door het idee van multiplex dat in Scandinavië wordt geproduceerd en vervolgens over de hele wereld wordt verscheept. Het concept van de versnippering van zo’n product intrigeert hem. Vanuit deze fascinatie verzamelt hij stukken multiplex om daar nieuwe voorwerpen van te maken. Voor hem zit er een poëtische lading in de gedachte dat al die stukjes hout, ooit deel van een huis, samen weer iets nieuws vormen.

Alle kasten in deze expositie zijn inmiddels verkocht of verruild. Dat betekent dat dit cluster van afvalhout opnieuw door de stad is verspreid. Voor deze expositie vindt Hutjes het interessant om deze meubels nog één keer samen te brengen en er een woning mee in te richten.

Over Joost Hutjes:
Joost Hutjes gebruikt zijn achtergrond als timmerman om te experimenteren met maquettes en houtdrukken. Deze positioneert hij dusdanig dat ze een dialoog aangaan met de plek waar deze tentoongesteld staan. Met zijn werk bevraagt hij ‘functionaliteit’ en ‘nostalgie’ door oude technieken en materialen te (her)gebruiken.

Hutjes is geïnteresseerd in de manieren waarop kwetsbaarheid en menselijkheid doordringt in het solide, het harde, het ogenschijnlijk monumentale. Hij gebruikt Nederlandse architectuur uit de periode 1930-60 vaak als referentie om deze ideeën te verkennen. Zijn interesse voor deze architectuur zit hem voornamelijk in ‘hoe architecturale rigiditeit verweerd door menselijk gebruik, de elementen en sporen andere sporen van het verleden’, ‘hoe iets “perfects” langzaam afbrokkelt en menselijk wordt’.

De architecten Le Corbusier, Rietveld en Berlage inspireren Hutjes. Gordon Matta-Clark en Jan Schoonhoven ziet hij als als ‘ontmantelaars van architectuur’. “Het zijn kunstenaars waar ik naar opkijk, omdat ze werk maken dat er hard en koud uitziet, maar toch iets gevoeligs heeft”. Daarnaast is Hutjes geïnspireerd door Thomas Schütte, vooral zijn maquettes.