Markante Utrechters over hun favoriete locatie in de stad. Deze maand schrijver, columnist, sportjournalist en podcastmaker Frank Heinen over het Wolvenplein. Het Wolvenplein dus? ‘Sinds vorig jaar zomer huur ik in deze voormalige gevangenis een werkcel met uitzicht op de luchtplaats. Het is een bijzonder pand met een unieke geschiedenis, waaraan relatief weinig is verspijkerd. Ik zit er heel graag; ook omdat ik me er een paar dagen per week uitzonderlijk goed kan afsluiten voor mijn projecten zonder directe deadlines. Zo leg ik er nu de laatste hand aan mijn nieuwe boek, dat in juni verschijnt. Het wordt een bundel met vijf reisverhalen, gebaseerd op de fietsreizen die mijn vriendin en ik in Europa en China hebben gemaakt. Maar het is deels gefictionaliseerd, met veel humor. Ja, ik ben er blij mee, want die mix werkt heel goed.’ In dit bijzondere pand leg ik de laatste hand aan mijn nieuwe boek Guilty pleasure? ‘Met mijn vriendin en onze dochter van een jaar wandel ik vaak door heel gewone straten buiten het centrum – ook om stiekem bij de bewoners naar binnen te kijken. Zelf zou dat ik dat niet zo prettig vinden, maar ik zie graag hoe andere mensen het aanpakken in het dagelijkse leven. Dat er in de woonkamer bijvoorbeeld een mooie boekenkast staat en dat er wordt ontbeten. Of dat ze op een zondagochtend nabij hun huis aan een auto sleutelen of vissen en roeien. Het heeft iets geruststellends om te zien hoe anderen op hun manier gelukkig zijn. In het centrum, waar ik vlakbij woon, zijn er qua uiterlijk en achtergrond velen zoals ik. Daarom vind ik het fijn om tijdens die wandelingen vast te stellen dat de meeste mensen gelukkig helemaal niet op me lijken.’ Mooiste herinnering? ‘Toen ik in Utrecht algemene letteren studeerde, kwam ik met mijn vriendengroep graag in café de Flitz achter de Bijenkorf, waar nu het veel succesvollere Stathe zit. De Flitz is ooit wel een populaire plek geweest, maar destijds – zo’n vijftien jaar geleden – was de loop er helemaal uit. Omdat het er zo rustig was, voelde het als een soort toevluchtsoord, helemaal voor ons alleen. Ik ben niet zo’n enorme danser, maar daar kon ik me totaal laten gaan, zonder voor schut te staan. Zo’n stille plek midden in de stad, waar je je ondanks een paar stamgasten onbespied voelde, die mis ik nog wel eens.’ (tekst gaat verder onder de afbeelding) Favoriete horecagelegenheid? ‘Omdat ik nu een kleintje heb, ga ik niet meer zo vaak naar café Marktzicht aan de Breedstraat. Maar vóór de coronacrisis werkte ik er steevast een paar dagen per week met mijn koptelefoon op aan een tafeltje aan het raam. Ik was er onderdeel van het meubilair en kon rustig blijven zitten als er om me heen werd schoongemaakt. En nog altijd vind ik het een heerlijke plek. Het is een echt bruin café: op geen enkele manier modieus of trendy. Veel verschillende soorten mensen voelen zich er thuis. Zo staat er soms een jaarclub van het corps te brallen. Daardoor kan ik me er goed vermaken.’ Laatst gezien? ‘Door een hardnekkige hoest heb ik een aantal concerten in TivoliVredenburg moeten afzeggen. Daarom noem ik het boek Out of Sheer Rage van de Engelse schrijver Geoff Dyer, dat ongelofelijk grappig is. Hij wil eigenlijk een biografie schrijven over de auteur D.H. Lawrence, maar lijdt aan uitstelgedrag. Ik heb moeten schaterlachen om de slapstickachtige situaties. Humor – een onderschat talent – probeer ik ook in mijn nieuwe boek te laten doorsijpelen. En ook in Grijs, mijn laatste boek, dat deels gaat over de geboorte van mijn dochter en het overlijden van een familielid, zit humor, hoewel het toch tamelijk zware kost is.’ Inspirerende Utrechter? ‘Mijn vader, die net als ik Neerlandicus is, maar veel belezener, raadde mij ooit de schrijver C.C.S. Crone aan. Deze klassieke auteur is allang overleden en liet een bescheiden oeuvre na. Maar in zijn verhalen in De Schuiftrompet uit 1947, die zich in en rond Utrecht afspelen, weet hij op een ontroerende manier de stad erg goed te vatten. Hij schept een dromerig beeld van Utrecht, dat nog steeds herkenbaar is. Een dikke aanrader, die iedereen zou moeten lezen.’