Veel gebouwen in Utrecht hebben een verhaal. Waarvan zijn ze in de voorbije jaren of zelfs eeuwen getuige geweest? Journalist Willemijn Roodbol en illustrator/vormgever Feya Hijl zoeken het voor je uit. Deze maand: Heck’s Lunchroom aan de Potterstraat. Wie op de hoek van de Potterstraat en de Oudegracht omhoogkijkt, ziet ‘m boven de Intersport uitsteken: de lichttoren van de voormalige Heck’s Lunchroom. Het is het laatste dat herinnert aan wat ooit het grootste restaurant van Utrecht was. ‘Een gewichtige dag voor Utrecht!’ zo kopte het Utrechtsch Nieuwsblad voor de opening op 7 juli 1930. ‘De Utrechtenaren hebben zich menigmaal beklaagd dat zij zoo weinig gelegenheid hadden tot aangename ontspanning en verpoozing en daarvoor steeds naar buiten moesten trekken of naar een der andere groote steden. Dat is nu voorbij.’ De vestiging aan de Potterstraat was de veertiende Heck’s, de lunchroom die door heel Nederland zat. Dankzij de prijzen en de livemuziek en entertainment groeide het al snel uit tot een ontmoetingspunt waar je terecht kon voor een geweldige en betaalbare avond uit. Heck’s werd ook wel ‘het huwelijksbureau van Utrecht’ genoemd omdat veel stadsbewoners er de liefde vonden. De hoofdingang bevond zich oorspronkelijk onder aan de toren. Je werd begroet door een stenen vrouwenbeeld boven de draaideur, dat tegenwoordig te zien is in Park Sonsbeek in Arnhem. De tafels en stoelen stonden dichtbij elkaar – met zevenhonderd zitplaatsen moet het een drukke bedoening geweest zijn. Op de begane grond was de lunchroom, er was een overdekte binnentuin, een ‘billardzaal’ in het souterrain en een grote restaurantruimte op de tussenverdieping. De vestiging van Heck’s op de Potterstraat was de mooiste van allemaal, dankzij de open structuur van het gebouw en de 25 meter hoge lichttoren van baksteen en glas. Dat glas begint op de eerste verdieping in twee smalle banen en eindigt in een glazen top. De toren was bedoeld om het gebouw nog meer te laten opvallen, én als tegenhanger van het glazen torentje op de andere hoek van de straat – op wat nu het ING-kantoor is. Tijdens de Duitse bezetting bleef Heck’s open – zonder Joodse muzikanten en Amerikaanse swingmuziek. Na de oorlog werd de keten omgedoopt tot Ruteck’s. Vanaf de jaren 60 werd de plek met z’n live entertainment – zoals orkestjes en optredens van bijvoorbeeld André van Duin en Johnny Kraaykamp – steeds minder populair, mede door de komst van de tv. Op 31 januari 1965 sloot de legendarische lunchroom z’n deuren. Het pand werd achtereenvolgens aangekocht door Perry Sport, L’innovation Bruidskleding en Intersport. Tien jaar nadat Ruteck’s dicht ging, schreef het blad Oud Utrecht: ‘Door de sluiting van dit restaurant ging als het ware tevens een cultureel centrum voor Utrecht verloren.’ Bronnen o.a.: C. Mallander, Goed, goedkoop en zo gezellig!, 2011 / A. den Boer, Oud Utrecht, 2019.