Ze zijn bekend van Man man man, de podcast, nu toeren ze door het land met Koud Zweed. Een theatervoorstelling over de Zweedse Ole, die in de 19de eeuw een barre tocht maakte om bij zijn grote liefde te zijn. Chris Bergström, Domien Verschuuren en Bas Louissen: ‘We zijn gewoon drie vrienden die toevallig in het theater staan.’ ‘M’n handen zijn gevoelloos, m’n voeten kunnen mijn tere lijf nauwelijks dragen.’ Met deze woorden begint Koud Zweed, de voorstelling van Chris, Domien en Bas. Al vijf jaar maken de drie vrienden wekelijks de kletspodcast Man man man, waarmee ze ook al eens op het podium stonden. Maar dit is andere koek, aldus de drie. ‘Deze vorm van theater staat verder van ons af.’ Voor het verhaal moeten we terug naar de hongerwinter in Scandinavië, halverwege de 19de eeuw. De Zweedse Ole trekt te voet en per hondenslee van Gotland naar Lapland. Onderweg wordt hij geteisterd door honger, kou en sneeuwstormen – en dat allemaal om zijn geliefde Hella op te zoeken. Tijdens deze barre tocht houdt hij een dagboek bij. Chris, Domien en Bas besloten Ole achterna te reizen en een roadtrip te maken door Lapland – met het dagboek op zak. ‘We hebben die reis naar het theater gehaald, en nemen het publiek mee op onze expeditie door Scandinavië,’ vertelt Domien. ‘Het dagboek gebruiken we als rode draad. We lezen er stukken uit voor en vertellen anekdotes over Ole. Die verhalen worden ondersteund door videobeelden, geprojecteerd op een groot scherm.’ Antihelden Gaandeweg de voorstelling wordt Ole een steeds romantischer, moediger figuur. Zelfs zo dat je als publiek gaat twijfelen: heeft deze man eigenlijk wel echt bestaan? Of hebben Chris, Domien en Bas hem zelf in het leven geroepen? Doet het er überhaupt iets toe? Wat in elk geval duidelijk wordt, is dat Oles heldenstatus in schril contrast staat met het antiheldendom van de drie mannen zelf. Waar Ole met snelle sledehonden de wildernis introk, volgden zij een suf toeristisch parcours met een slome roedel. Joeg Ole op een woeste eland om die eigenhandig te slachten, de mannen zelf hebben niet eens een glímp opgevangen van iets dat op wildlife leek. Net als in hun podcast, waarin ze aanvankelijk op zoek gingen naar hun eigen ‘mannelijkheid’, worden ze ook tijdens deze reis met hun neus op de ontnuchterende feiten gedrukt. Improviseren De reacties op de try-outs waren zeker positief, aldus Domien, al miste het publiek ook een stukje Man man man. ‘Dus hebben we wat meer van onze podcast in de voorstelling verwerkt. We kletsen ook gewoon over de actualiteiten en delen persoonlijke verhalen. We beginnen de voorstelling bijvoorbeeld met een terugblik op de afgelopen week, zoals we in onze podcast ook doen.’ De mannen schreven zelf de teksten voor de voorstelling en deden ook de regie. Chris: ‘Wij zijn op ons best als we een beetje kunnen improviseren. We volgen wel een script, maar bedenken ook veel ter plekke.’ Bas, lachend: ‘We zijn ook gewoon een stelletje eigenwijze eikels, en nemen onszelf niet al te serieus. We zijn eigenlijk ook geen theatermakers, maar gewoon drie vrienden die toevallig op het podium staan.’ We zijn ook gewoon een stelletje eigenwijze eikels Maar als je de drie vraagt wie nou hét theatertalent is, dan is het antwoord duidelijk. ‘Bas, sowieso,’ zegt Chris. ‘Die heeft het van nature in zich. Er is een moment waarop hij in z’n eentje een presentatie geeft over de wilde dieren in Lapland. Dat doet-ie geweldig: zijn timing is goed, hij durft stiltes te laten vallen en hij maakt contact met het publiek.’ Is Bas het eens met die lovende woorden? ‘Laat ik het zo zeggen: ik vind het in ieder geval erg leuk. Als ik met mensen aan tafel zit, kan ik me best ongemakkelijk voelen. Maar daar heb ik voor een volle zaal geen last van. Misschien omdat het anoniemer is.’ Hij ziet de voorstelling als een soort experiment. ‘Het is iets heel anders dan we met Man man man doen, en daarom hebben we ook niet zo veel te verliezen. We hebben in elk geval veel lol op het podium. Nu maar hopen dat het publiek ook enthousiast is.’ Hang naar avontuur ‘Het is vooral een vrolijk verhaal, een avondje vermaak,’ zegt Chris. ‘Maar er zit wel degelijk een boodschap in. Ole schrijft in z’n dagboek veel over de natuur, en dat die niet verloren moet gaan.’ Domien: ‘Wat ons en Ole verbindt, is de hang naar avontuur. We geven het publiek dan ook mee: ga de wereld zien, maak mooie reizen, heb plezier met je vrienden.’ Of de mannen al fantaseren over een volgende theatertour? Voorlopig zit dat er niet in. Er staat namelijk al een ánder avontuur voor de deur: de drie openen binnenkort een kroeg in Utrecht, op de Willem van Noortstraat. Achter de Koekoek gaat die heten. Domien: ‘Wel lijkt het ons erg leuk om daar af en toe voor een handjevol publiek live een podcastaflevering op te nemen. Een soort theater in het klein, dus.’