Hoe komen kunstenaars in de juiste flow om iets fantastisch te fabriceren? Is het bepaalde muziek? Een speciale werkplek? Of is het pure mazzel als alles gaat stromen? Deze maand: harpist en componist Remy van Kesteren. ‘Ik heb geen rituelen voor ik ga spelen. Geen angsten. Helemaal niks. Ik ga gewoon het podium op. Waarschijnlijk omdat ik al vanaf mijn 13de zo’n beetje iedere week heb gespeeld. Al gebeurt er vooraf natuurlijk van alles. Door mijn vrouw weet ik dat ik op de dag van een optreden in mijn hoofd zit. Wat afwezig ben. Niet zo communicatief. Aan de buitenkant zie je niets aan mij, maar intern gebeurt er van alles. Alsof mijn lichaam voelt dat het zich ergens op moet voorbereiden. Moet gaan presteren. Ik heb bijvoorbeeld ook nauwelijks honger op zo’n dag. Ik vind het bijna magisch dat je lijf zo werkt. Ik creëer met de aanraking van één snaar een andere werkelijkheid. Als ik op tour ga, wil ik in een heel goede conditie zijn. En dan doe ik vrij fanatiek aan hete yoga; van die yoga in een zaaltje waar het minstens veertig graden is. Lekker zweten. Op die manier kan ik mijn hoofd goed leegmaken. En sta ik meer open voor ideeën en plannen. Het allerbest voel ik mij op het podium. Daar gebeurt het. Als ik live speel, kom ik vanzelf in de flow. Dat is voor mij bijna een soort meditatieve toestand. Ik ben mij dan enorm bewust van mijn omgeving en van wat er allemaal gebeurt, maar het raakt mij niet omdat ik helemaal in het moment ben. Alles gaat vanzelf. Ik doe iets wat heel erg bij mij past. Ik creëer met de aanraking van één snaar een andere werkelijkheid waar ik samen met mijn publiek instap. Dat gevoel is heel krachtig. Ongrijpbaar. En na het concert ook weer weg. Het gevoel dat ik nu op het podium ervaar, is heel anders dan toen ik klassieke muziek speelde. Toen voelde ik mij niet altijd verbonden met wat ik deed. Was ik meer een uitvoerder. In de klassieke muziek wordt perfectie nagestreefd. En ook virtuositeit is heel belangrijk. Maar soms wist ik gewoon niet waarom ik iets speelde. Of wat de componist met het stuk wilde vertellen. En daar begon voor mij de schoen te wringen. Ik wilde mijn eigen verhaal vertellen. Improviseren. In 2016 speelde ik op Best Kept Secret. Ik had toen net een plaat gemaakt. Het spelen van mijn eigen werk op dat festival gaf zo’n andere energie. Ik vond het echt fantastisch. Ik voelde mij vrij. Ik denk dat ik toen eigenlijk pas echt heb ontdekt wat het betekent om in de flow te zijn. Daarna was er geen weg meer terug. Ik nam van de ene op de andere dag geen enkel klassiek concert meer aan en ben mijn eigen muziek gaan maken. Ik wilde vrijheid.’ 18 december speelt Remy van Kesteren met zijn band in Cloud Nine in TivoliVredenburg. (tivolivredenburg.nl)