Met grote regelmaat verschijnen in de stad echte muzikale parels. Van folk en postpunk tot blues en hiphop: vijf recente albums van eigen bodem. Cape Sleep Video Days Met een kersverse band komt fluisterfolkie Kim Janssen na zo’n zeven jaar weer met een nieuw album, bij Snowstar Records. Niet alleen de bandnaam is gewijzigd, van Kim Janssen naar Cape Sleep, ook zijn sound klinkt anders dan die op de platen die hij voorheen uitbracht. De verstilde, pastorale indiefolk van weleer is ingeruild voor een uitbundiger, meer poppy geluid, met invloeden uit de synthmuziek van de 80’s en de softrock van de jaren 70. Gebleven is zijn onnadrukkelijke stemgeluid en de knap geconstrueerde liedjes. Met Video Days kunnen de liefhebbers van Kim Janssen wel weer een aantal jaren vooruit. Hopelijk zijn het er geen zeven dit keer! Kaspar Baum World Wide Willow World Wide Willow is het tweede album van de Utrechtse band Kaspar Baum, enkele jaren geleden ontstaan rondom Erny Green. De singer-songwriter is geen onbekende in de lokale muziekwereld: onder zijn eigen naam bracht hij al aardig wat albums uit. Ook is hij frontman van Joy Divison Undercover, een formatie die covers speelt van, inderdaad, Joy Division. Invloeden van die band zijn ook hoorbaar op World Wide Willow, en er is goed geluisterd naar The Cure, The Sound en Fontaines DC. Dat de vier muzikanten van Kaspar Baum door de wol zijn geverfd, blijkt wel uit de acht volwassen, goed doortimmerde songs op dit album. foto: Pasqual Amade IGOR Kind aan zee Mooie titel van een rapalbum dat in alles afwijkt van de standaard hiphop. Igor (Herder) rapt wel degelijk, maar de songs van de jonge Utrechtse conservatoriumstudent zijn klassiek gearrangeerd. Hij produceerde alle liedjes zelf, en met studiegenoot en violist Noah Hassler-Forest bedacht hij de strijkarrangementen. Door de cello’s (van Laurence Gaudreaux en Joshua Herwig) klinkt Kind aan Zee als ‘moderne kamermuziek’. Muzikaal waaiert het alle kanten op, er komt ook (ingetogen) pop, funk en jazz voorbij. Kyteman Hiphop Orchestra was voor Igor een belangrijke inspiratiebron. Niet zo vreemd dus dat de vader van Colin Benders zijn manager is. Thema van dit album: ‘Een poging om het vermogen tot verwonderen vast te houden.’ The Maureens Everyone Smiles Verrassend: het nieuwe album van de Utrechtse band The Maureens verscheen bij een Madrileens platenlabel. De band is een van de beste bewaarde geheimen van Utrecht en staat al tien jaar redelijk onopvallend maar niet minder oorstrelend garant voor ambachtelijke west coast-pop, met fijne meerstemmige zang en rinkelende gitaren. Behalve The Beatles zijn Big Star, The Posies en Daryll Ann enkele referenties. De ondertoon van de liedjes van The Maureens is veelal melancholisch, dus is dit album zeer geschikt voor druilerige dagen. Five Dollar Shake Bigger Heart In een uitverkochte Helling presenteerde Five Dollar Shake begin dit jaar haar debuutalbum. De band bestaat nog niet zo lang, maar heeft al een aardige livereputatie opgebouwd. Hun bluessongs zijn recht toe, recht aan, met een stevig fundament, een swingend hammondorgel en de volumerijke, soulvolle strot van zangeres Lucinda Legaspi, die knap laveert tussen blues, rock, soul en ballads. Zoals de band zichzelf omschrijft: ‘That’s a pretty fuckin’ good shake!’