Arlette de Jong

Directeur van poppodium De Helling Arlette de Jong op de Muntsluisbrug.

Markante Utrechters over hun favoriete locatie in de stad. Deze maand Arlette de Jong, directeur van poppodium De Helling, op de Muntsluisbrug in Lombok.

De Munstsluisbrug dus?

‘Het hele gebied langs het Merwedekanaal is ontzettend bruisend. Een nieuw ontwikkelde flank van de stad met een lint aan horeca, waaronder het al jaren bestaande café Kanaalzicht tegenover de sluis. Een prachtig plekje. Een stuk verderop vind je nieuwere plekken, zoals Kanaal30 en Beton-T. Wat me ook aanspreekt, is dat het er nog een beetje ruig is. En dat Utrechters er het hele jaar door actief zijn met zwemmen, bootje varen, en later in het jaar schaatsen.’

Guilty pleasure?

‘Ik vind het heerlijk om het uitgaansleven op te snuiven, zonder eraan deel te nemen, ’s nachts op mijn fiets rond te rijden en mensen te observeren. Te zien dat iedereen vrij en uitgelaten is, doordat ze de conventies van de dag achter zich heeft gelaten. Bij De Helling kan het wel tot zes uur in de ochtend doorgaan. Maar meestal ben ik er dan niet meer. Ik heb een drukke baan, twee kinderen en ben inmiddels 44. Toen ik jonger was heb ik dik genoten van mijn eindeloze ontdekkingstochten, maar nu is het de beurt aan de latere generaties.’

Afknapper?

‘In het uitgaansleven zie je bezoekers die zich niet gedragen. Veel clubs en horeca in Utrecht hebben daar na corona last van. Mensen zijn door de pandemie vergeten hoe je het leuk houdt in het uitgaansleven van een drukke stad waar je elkaar een beetje de ruimte moet geven. Daarom zitten we er met ons hele team bovenop om grenzen te stellen.’

Pas ontdekt?

‘De 26-jarige Londense dj en producer Sherelle. Ik vind de harde drum & bass die zij draait zó stoer en cool. Drum & bass – en ook jungle – is bezig met een comeback. Maar de beats zijn nu steviger en sneller met early nineties rave-invloeden. Heel energiek, het gaat echt alle kanten op. Tegelijkertijd hoor je een vollere sound, waardoor die niet alleen geschikt is voor op feestjes. De mixjes van Sherelle luister ik ook graag op de fiets of thuis.’

Laatste concert?

‘Ik ben van de zomer veel weggeweest. Zodoende was het Wildeburg-festival in Flevoland – waar ik vandaan kom – in juli mijn laatste. Ik kan geen optreden noemen dat er echt uitsprong; het gaat om de full experience. De goede muziek, toffe podia, prachtige lichtkunstwerken eromheen, en zeker ook het natuurgebied Netl, waar Wildeburg wordt gehouden. Een bamboebos met water ver van de bewoonde wereld, waardoor het er ’s nachts pikkedonker is. Ik vind het heerlijk om er dan rond te dwalen, en ben elk jaar van de partij op dit dancefestival.’

Pas gehuild?

‘Ik heb niet gehuild, maar was wel ontroerd tijdens het concert van de Schotse singer-songwriter Paolo Nutini in De Helling. Dat optreden onderstreepte zijn grootsheid als artiest: zo’n mooi geluid. Vooral het akoestische nummer dat hij als toegift speelde, blonk uit door intimiteit. Normaal gesproken kan Nutini makkelijk een zaal voor 10.000 mensen vullen, terwijl er in De Helling 430 passen. Maar dit optreden was bedoeld als promotie voor zijn toen nog niet verschenen plaat Last Night In The Bittersweet. Er waren daarom veel mensen uit de muziekwereld aanwezig, en weinig kaarten verkrijgbaar. Die waren binnen één minuut verkocht aan de die hard-fans.’

Lekkerste eten?

‘Saigon, het Vietnamese restaurant aan de Voorstraat, blijft mijn favoriet, hoewel ik ook een fan ben van LE:EN. Saigon is niet superhip, maar dat vind ik wel oké. Het eten is er degelijk en heel goed. Vooral de springrolls – van die dunne velletjes gevuld met groenten – vallen bij mij als vegetariër al jaren in de smaak.

Waar wonen als geld geen rol speelt?

‘Aan het einde van Hoograven heb je een vet plekje: een oud industrieterrein – vlakbij de roeivereniging – met een gekraakte fabriek. Daar zou ik wel een groot huis willen bouwen. Ik heb wat met rauwe locaties waar het een beetje schuurt. Rotsoord – waar De Helling zit – had dat ook, maar is inmiddels behoorlijk aangeharkt. Best jammer. Daarom vind ik een creatieve broedplaats als het Hof van Cartesius in het Werkspoorkwartier ook zo belangrijk. Een coöperatie heeft de grond in het industriële gebied aangekocht, en draagt er zorg voor. Dat soort plekken heeft een stad écht nodig om levendig en sprankelend te zijn.’