In de flow: Scott Beekhuizen

Hoe komen kunstenaars in de juiste flow om iets fantastisch te fabriceren? Is het bepaalde muziek? Een speciale werkplek? Of is het pure mazzel als alles gaat stromen? Deze maand: Scott Beekhuizen van Prins S. En De Geit.

‘Als ik een goeie inval voor een songtekst heb, tik ik die in mijn telefoon. Ik ben heel kritisch. Niet van de kladzinnen, het moet meteen kloppen. Het helpt als ik ondertussen naar een demo luister van onze eigen band. Veel van die zinnen en woorden die ik gebruik, heb ik opgevangen op straat tijdens mijn wandeltochten, in de trein of bij mijn vrienden. In een maakperiode sta ik open voor de poëzie van andermans woorden. Dat kan een heel basaal zinnetje zijn. Zo ontstond het nummer Kinderboerderij nadat onze bassist Marne Miesen in coronatijd opeens zei: ‘Keiblij in de rij voor de kinderboerderij’. Dat had toen nog geen context; die ben ik er omheen gaan verzinnen.

Ik sta open voor de poëzie van andermans woorden

Ik ben altijd bezig met taal. Of het nu in een film is, een gedicht, in gesprekken of in muziek. Ik ben mij heel bewust van tekst. Best bijzonder, want ik ben dyslectisch. Een boek lezen, bijvoorbeeld, voelt spannend. Dat komt door angst. Op de basisschool ging ik mij een beetje schamen voor mijn dyslexie, dus ik moet altijd over een soort van drempeltje om echt te gaan lezen. Ook al vind ik boeken heel vet. Gelukkig kun je taal ook op veel andere manieren tot je nemen.

In de maakfase luister ik bijna geen andere muziek. Niet omdat ik bang ben om te imiteren, maar vooral om in mijn eigen universum te kunnen blijven. Als het niet opschiet met de puzzel, want schrijven is echt heel vaak puzzelen, ga ik een film of een serie kijken. Of een beetje gamen.

De ene keer zit ik uren ergens aan te werken en krijg ik eigenlijk niks op papier dat ik enigszins de moeite waard vind. Op andere momenten schrijf ik in korte tijd meerdere dingen die ik goed vind. Het échte plezier begint als ik mijn werk aan bandlid en producer Daniel Ortgiess geef en hij ermee aan de slag gaat. Pas dan kan ik beoordelen of een tekst op z’n plek valt. Of mijn tekst goed is. Als het écht goed is, voel ik de endorfine door mijn lijf schieten. Heel lekker. Alles in mijn hoofd valt dan plots op z’n plek. Alle puntjes connecten. Opeens weet ik dan precies wat ik met mijn muziek wil zeggen.

Ik heb nog geen antwoord gevonden op de vraag waarom het de ene keer wel en de andere keer niet zo werkt. Dat onderzoek ik nog. Het heeft iets te maken met ontspanning. Hoe precies, daar ben ik nog niet helemaal uit. Maar goed, ik schrijf ook nog niet zo heel lang teksten voor Prins S. En De Geit. Onze tweede plaat is net uit.’

12 april, Prins S. En De Geit, TivoliVredenburg. Zie: tivolivredenburg.nl