Hoe komen kunstenaars in de juiste flow om iets fantastisch te fabriceren? Is het bepaalde muziek? Een speciale werkplek? Of is het pure mazzel als alles gaat stromen? Deze maand: de utrechtse illustrator en kunstenaar Munir de Vries. ‘Ik luister heel veel verschillende shit als ik aan het werk ben. Net voor jij kwam, zat ik in een onwijs lekkere flow. Uit mijn speaker klonken hits uit de jaren 80. Ti Sento van Matia Bazar. Zwart Wit van Frank Boeijen. Nummers van Earth & Fire. Heerlijk. Lekker vals meezingen terwijl ik ondertussen hout aan het schaven ben. Vorige week heb ik honderden onderdelen van een sculptuur gezaagd. Dat is echt puzzelen en vraagt veel denkwerk. Nu zit ik in een fase waarin ik niet meer zoveel hoef na te denken, maar vooral werk vanuit mijn intuïtie. En dan kan ik mijzelf echt een beetje verliezen. Mijn gevoel neemt de controle over. Muziek hoort bij mijn werk. Ik heb mijn eigen playlists. Maar ik ben heel blij met het algoritme van Spotify, want als ik twee weken aan een muurschildering werk, dan wil ik niet vijf keer hetzelfde horen. Ik word graag verrast. Mijn manier van werken is best wel ritmisch. Ik maak vormen. Beweeg. Dat lijkt best veel op dansen. Ik werk het lekkerst als ik goed in mijn bewegingen zit. Als mijn lichaam tegenwerkt waardoor ik geen soepele bewegingen kan maken, dan kom ik niet zo makkelijk in de flow. Met yoga probeer ik daarom mijn lijf soepel te houden. Lanterfanten is ook belangrijk om in de juiste stemming te komen om iets te ontwerpen of te maken. Een tijd geleden las ik over het Chinese begrip ‘Wu Wei’. Dat je eigenlijk niets moet doen om iets vernieuwends te kunnen bedenken. Ik kom bijvoorbeeld op veel betere ideeën als ik door de stad slenter en af en toe een koffietentje induik om te luisteren naar waar mensen het over hebben. Of ik ga kajakken over de Minstroom. Een prachtig zijstroompje van de Stadsbuitengracht. Je zou kunnen zeggen dat ik dan een halve dag aan het verspillen ben. Maar na dat lanterfanten voel ik mij goed en heb ik in een paar uur een onderwerp op papier. Ik weet zeker dat als ik die hele dag geforceerd in mijn atelier had gezeten, waarschijnlijk een matig idee had bedacht. Of een reproductie van iets wat ik al eerder heb gemaakt. Wat mij ook helpt om in de flow te komen, zijn lekkere potloden. Goeie spuitbussen. Spullen die ik ken. Materiaal waarvan ik intuïtief weet wat ik ermee kan doen, zodat ik de controle volledig los kan laten. En mijn denken stopt. Juist omdat het werken met die spullen een soort van tweede natuur is geworden. Voor mij is dat in de flow zijn; alles loslaten en sturen op mijn intuïtie.’ De nieuwste sculptuur van Munir de Vries wordt begin oktober onthuld in sportcomplex Amerena in Amersfoort