Utrecht staat vol met bijzondere gebouwen, al zijn ze soms wat verstopt. Zoals de nieuwbouw op de boomrijke Monicahof: mooi, aaibaar en helemaal van hout. ‘Hout’ is het nieuwe buzz-woord in de architectuurwereld. Het is nog wel een beetje de vraag waar het vandaan moet komen. Groeit kwalitatief goed hout snel genoeg ‘aan’, mocht er inderdaad grootschalig op worden overgestapt? Vooralsnog bevat de meeste nieuwbouw hout in combinatie met beton en staal, uitzonderingen natuurlijk daargelaten. Op de Monicahof bijvoorbeeld, tussen de Oudenoord, Herenweg, Singelstraat en Weerdsingel, staat een compleet houten gebouw, dat in 2022 werd genomineerd voor de Rietveldprijs. Het telt drie verdiepingen, ook dat is ongebruikelijk voor houtbouw. Boven wordt gewoond in appartementen, op de begane grond is kantoorruimte. Door de vele grote bomen heerst op de hof een weldadige rust. De nieuwbouw staat helemaal achteraan in een hoek. Vroeger was dit grond van een parochie, op de hoek van de Herenweg en de Oudenoord stond de bijbehorende Monicakerk uit 1886. Deze kerk werd in 1971 gesloten en in 1977 gesloopt. Van de andere parochiegebouwen bleef alleen de pastorie bewaard, dankzij de krakers die er tegen die tijd woonden. Hun woongroep, het Harmonica Kollektief, bestaat nog steeds, maar huurt de pastorie inmiddels van de Bo-Ex. In 2021 kon de woongroep samen met de andere omwonenden van de hof zien hoe het nieuwe gebouw bij hen achter in krap drie weken tijd in elkaar werd gezet met prefab-onderdelen. Spectaculair, maar niet tot ieders genoegen. Er is namelijk bijna twintig jaar gedoe over de plannen geweest, tot de Hoge Raad aan toe. Architect Ramin Visch was al die tijd betrokken – de grond is van zijn oom Luuk Visch – en gebruikte het oponthoud om het ontwerp te perfectioneren. Zijn oom en hij wilden dat het nieuwe blokje zich bescheiden en beschaafd gedroeg, maar wel aantrekkelijk zou ogen. Van beton en baksteen stapte Ramin over op het meer vriendelijke hout. Ook schetste hij eindeloos aan details, zoals randen en (ronde) hoeken. Het uiteindelijke resultaat is mooi, helder en simpel, met twee lange, dichte zijwanden van elegante latjes, en aan de kopse kanten juist gevelbrede ramen. Op elke etage zitten twee appartementen, elk bij zo’n raam. De bewoners delen de drie balkons, die grenzen aan het trappenhuis. Binnen is veel multiplex gebruikt en het slaapgedeelte wordt met een gordijn gescheiden van het woongedeelte. Rudimentair dus, maar meer dan een prachtig uitzicht en lekker veel aaibaar hout heb je op deze plek in de stad niet nodig.