Met zijn persoonlijke voorstellingen wil regisseur en artiest Gavin-Viano maatschappelijke thema’s bespreekbaar maken. Arm met een dure smaak gaat over jongeren die er alles aan doen om hun financiële problemen te verbergen. ‘Wij waren thuis ook arm, maar je zag het niet aan ons.’ Zijn ouders wilden eigenlijk dat hij advocaat werd, maar zelf droomde hij ervan om op de bühne te staan. Op de middelbare school speelde hij een hoofdrol in Grease, hij toerde met een gospelgroep door Zuid-Afrika en Japan, studeerde muziektheater aan de New York Film Academy en stond onder andere in musicals in Hamburg en Kassel. Uiteindelijk was het zijn moeder die zei: ‘Je loopt met allerlei concepten in je hoofd die je in zang en dans niet kwijt kunt. Ga eens kijken op de toneelschool.’ Het werd de academie in Maastricht, de beste stap die hij kon zetten, zegt hij nu. ‘Met mijn theatervoorstellingen kan ik voor mij relevante onderwerpen aankaarten en zo gesprekken openen.’ Vaak zijn die onderwerpen heftig en persoonlijk. Zo maakte hij Bloodscent over seksueel misbruik, en Able to fuck love over zijn datingleven als queer. Hoe is het idee voor Arm met een dure smaak ontstaan? ‘Door twee artikelen die ik las. Eentje ging over jongeren met een bijbaan bij de Albert Heijn, die hun salaris uitgeven aan de nieuwste Balenciaga-schoenen. Het andere ging over een jongetje dat was flauwgevallen op school, omdat zijn ouders geen lunch konden betalen. Ook de toeslagenaffaire was een inspiratiebron. Mijn voorstelling zag ik als een kans om te laten zien hoe het is voor een jong persoon om onder armoedige omstandigheden op te groeien. Vanwege schaamte laten deze kinderen zich niet vaak horen. Dat raakte me enorm.’ Regisseur Gavin-Viano – foto: Milagro Elstak Wat is het verhaal van de voorstelling? ‘Shanna, Brienne en Nourdin zitten in 4vwo en doen er alles aan om de armoede waarin ze opgroeien te verbergen. Ze streven ernaar om kleding en producten te kopen die ze eigenlijk niet kunnen betalen. Ik speel met drie levels van armoede: arm, armer, armst. De vader van een van de personages is slachtoffer van het toeslagenschandaal, een ander komt uit een gezin van acht kinderen en het derde personage is thuisloos. Met haar familie zwerft ze rond. Mijn hoofdvraag is: krijgt iedereen gelijke kansen? Naar mijn mening is dat niet zo. In een van de scènes eet Shanna broodkruimels op de wc, omdat ze van thuis geen lunch heeft meegekregen. De wc is haar safe space.’ Put je ook uit je eigen ervaringen? ‘Jazeker. Ik ben opgeleid met het motto “write what you know”, dus ik moet wel iets afweten van de verhalen die ik vertel. Ze moeten óf uit mijn eigen leven komen, óf ik moet er grondig onderzoek naar hebben gedaan. Ik ben zelf ook thuisloos geweest, van mijn twaalfde tot mijn vijftiende, omdat mijn moeder in haar eentje voor mij zorgde en de huur te hoog werd. Het vinden van een betaalbare woning in Rotterdam was toen al onmogelijk. We woonden een tijdje bij familie in huis, waar ik met mijn moeder op een kamer sliep. Pas toen ik volwassen was, en ik erover las en hoorde in de media, realiseerde ik me dat wij ook arm waren. Maar net als aan de personages in mijn voorstelling kon je niet aan ons zien dat we aan het struggelen waren. Ik heb ook inspiratie gehaald uit de ervaringen van klasgenoten op de middelbare school in Rotterdam. Daar had je bijvoorbeeld een jongen die veel transpireerde, maar geen deo kreeg van zijn ouders, want dat was te duur.’ Wat hoop je met deze voorstelling teweeg te brengen? ‘Ik hoop dat ik mensen bereik die zeggen: dit is mijn verhaal. En dat zij daarna om hulp durven te vragen. En dat jongeren die het wel supergoed hebben, gaan beseffen dat er leeftijdgenoten zijn met heel andere levens. Dat ze zich meer gaan verplaatsen in de leefwereld van een ander, en een helpende hand of een luisterend oor bieden. Ik merk, ook bij mezelf, dat mensen vaak in hun eigen bubbel leven. Ik wil dat mijn voorstelling gesprekken opent. Laten we nieuwsgierig blijven naar elkaar en samen kijken hoe we problemen kunnen aankaarten en oplossen. We gaan ook een samenwerking aan met Voedselbanken Nederland: bezoekers kunnen tijdens onze tournee bij een standje producten doneren. Daarnaast is er de optie om als je tickets koopt extra geld te doneren voor een goed doel dat jongeren in armoede steunt. Als er straks bezoekers naar mijn voorstelling komen, is dat goud. Maar als ze vervolgens ook anderen gaan helpen, dan ben ik helemaal blij.’ Arm met een dure smaak (vanaf 14 jaar), 14 maart, Stadsschouwburg Utrecht ssbu.nl Kijk voor de hele speellijst op hnt.nl/smaak