Na tien jaar brengt rapper Dio, bekend van hits als Tijdmachine en Aye, eindelijk weer een nieuw album uit: De vluGtlaan. Het is een persoonlijk en introspectief werk waarin hij terugblikt op zijn jeugd. Zijn studio ligt in Nieuw-West, de Amsterdamse buurt waar hij ook opgroeide. De houten vloer, de planten en het licht dat door het grote dakraam valt dragen bij aan de huiselijke sfeer. Hier brengt Dio veel tijd door met producer en goede vriend Azim. ‘We kennen elkaar al zo’n tien jaar, hij was gitarist in de band die ik toen had,’ vertelt Dio. Het is belangrijk dat ze zulke goede vrienden zijn, vervolgt hij. ‘Anders zou het niet vertrouwd genoeg hebben gevoeld om samen te werken aan dit album, dat over diepe onderwerpen gaat.’ (foto: Suze de Jager) Terugvlucht Dat album draagt de titel De vluGtlaan, die verwijst naar zijn jeugd op de Burgemeester de Vlugtlaan, in een achtergestelde wijk die veel uitdagingen met zich meebracht, zoals armoede, onveiligheid en discriminatie. Maar het gaat ook over de wens om er toch naar terug te keren – een soort ‘vlucht terug’, omdat het ondanks alles ook een fijne plek was. ‘Mijn hele jeugd wilde ik eraan ontsnappen, maar nu moet ik er weer heen, ook naar de herinneringen, om verder te kunnen met mijn leven.’ Dat gevoel van willen vluchten kwam voort uit het gevoel niet mee te tellen in de maatschappij. Hij begreep dat er buiten zijn bubbel méér was – een grotere wereld vol mogelijkheden en kansen, waar hij en de mensen uit zijn wijk niet aan deelnamen. ‘In mijn omgeving zag ik veel verdriet om die ongelijkheid, en weinig optimisme. Ik dacht: als ik hier blijf, blijft dit mijn werkelijkheid. En daar kon ik me niet bij neerleggen. Ik wilde meer.’En dat ‘meer’ kwam op zijn pad toen hij begon als rapper. Hij werkte met onder meer The Opposites, Sef en De Jeugd van Tegenwoordig en in 2007 brak hij commercieel door met de track Dom, lomp & famous. In 2015 verscheen zijn album De man. Ik heb mijn vader pas op mijn 25ste ontmoet, toen ik hem opzocht in de gevangenis ADHD De nummers op zijn nieuwe album De vluGtlaan zijn persoonlijk en blikken terug op bepalende momenten uit zijn jeugd. Zoals ZMOK, dat gaat over Dio’s tijd op een school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. In het nummer rapt hij: Yeah, zeer moeilijk opvoedbare kinderen Shit is focked up zolang ik me kan herinneren Gaten in de weg, maar toch blijf ik d’r aan timmeren Het was een moeilijke tijd, vertelt hij. ‘In groep 7 werd ik van de reguliere basisschool gestuurd. Ik heb ADHD en paste niet binnen de kaders.’ Hij gaat wat rechterop zitten. ‘Het is jammer dat scholen geen maatwerk bieden voor kinderen zoals ik. Ik heb daardoor echt een minderwaardigheidscomplex opgebouwd.’ Op de ZMOK-school waar hij vervolgens terechtkwam, voelden zijn klasgenoten zich al net zo verloren als hij, herinnert hij zich. ‘We staken elkaar aan in rebellie. Het ging van kwaad tot erger, maar het ergste was het diepgewortelde gevoel van onzekerheid. Het heeft jaren geduurd voordat ik mezelf weer kon vinden en in mezelf durfde te geloven.’ In de knoop Zijn ouders komen allebei aan bod op De vluGtlaan. Zo is zijn moeders stem door het hele album te horen. In het nummer Ja mama richt hij zich rechtstreeks tot haar, vertelt hij haar over zijn mentale situatie. Te laat gaat over zijn afwezige vader en het gemis dat daarbij kwam kijken. ‘Ik heb mijn vader pas op mijn 25ste ontmoet, toen ik hem opzocht in de gevangenis.’ Zijn geestelijke gesteldheid is niet stabiel, zegt Dio. ‘Ik geloof dat dit deels voortkomt uit een chemische disbalans, maar de gebeurtenissen uit mijn jeugd en het gevoel dat ik niet welkom was, hebben daar ook aan bijgedragen.’ Van tijd tot tijd ervaart hij zware depressies, en ook de laatste jaren heeft erg in de knoop gezeten, zowel muzikaal als mentaal. Het is niet voor niets dat zijn nieuwe album pas tien jaar na zijn vorige verschijnt. Warm & hoopvol Het maken van dat album is helend geweest voor hem. ‘Het is fijn om dingen op deze manier te kunnen erkennen. Ik zat continu in tweestrijd of ik nog wel artiest wilde zijn, maar toen ik met deze nummers bezig was, klikte het toch weer. Ik heb dit album echt voor mijzelf gemaakt. Al wil ik ook heling en hoop overbrengen aan anderen. Het leven is zwaar, maar er is licht en daar werken we naartoe.’ Al met al is De VluGtlaan een album met meerdere kleuren en verhalen, en eerder een warme, hoopvolle plaat dan een sombere. Dat zal terug te zien zijn in de show die Dio deze maand geeft in EKKO, en waar hij ook oudere hits zoals Tijdmachine gaat spelen. ‘Ik vind het prachtig hoe die verschillende werelden samenkomen op één podium – de nostalgische hits van vroeger én de persoonlijke nummers van het nieuwe album. Het wordt zeker een feestje.’ 21 maart 2025, EKKO ekko.nl