Na haar succesvolle carrière met jazzpopformatie Room Eleven ging janne schra in 2010 solo. Onlangs verscheen haar nieuwe album. ‘Met deze plaat was het net als met de liefde: niet sturen, geen plaatjes in je kop, het gewoon laten gebeuren.’ Met haar vorige band bracht ze een succesvol Nederlandstalig jazzalbum uit: In de Regen. Janne Schra’s nieuwe plaat getiteld The Heart Is Asymmetrical, is een Engelstalige popplaat. ‘Gevoelsmatig ga ik vaak zo te werk,’ zegt de zangeres. ‘Ik maak iets dat in mijn hoofd lijnrecht staat tegenover het vorige wat ik heb gedaan.’ Heb je een voorkeur voor de Engelse of de Nederlandse taal? ‘Uiteindelijk zing ik het liefst in het Engels. Ik vind de klank mooier. Het Nederlands kan hard zijn, met veel k’s en t’s. Ook blijf ik het lastig vinden om de juiste r te vinden. Engels zingt gewoon fijner. Een nadeel is wel dat tekstuele vondsten vaak verloren gaan voor de luisteraar. Daarvoor leent het Nederlands zich beter.’ Wat is de gedachte achter de wat mysterieuze albumtitel? ‘We zijn allemaal bezig met succes, spullen, afvallen, scrollen, kinderen krijgen, meer geld, harder werken, et cetera. Met een “beter leven”. Maar wanneer is het goed genoeg? Is dat voortdurende zoeken geen vlucht, een poging om maar niet in het moment te hoeven leven, met je eigen gemankeerde zelf? Omdat het misschien te pijnlijk is om daarnaar te kijken, of niet speciaal genoeg? En wat gebeurt er als je daar wel genoegen mee neemt? Kinderen leren al vroeg hoe ze perfect symmetrische hartjes moeten tekenen, als een uitgekauwd symbool voor de liefde. Maar ons hart is helemaal geen symmetrisch orgaan – en misschien is dat wel een hint. Als je liefde wil vinden, moet je alle plaatjes van hoe dingen zouden moeten zijn uit je hoofd laten verdwijnen en kijken naar wat er echt is.’ Een thema dat mooi aansluit bij je vorige cd, In de Regen: een pleidooi voor het omarmen van imperfecties en twijfel. ‘Ja, met het verschil dat deze liedjes gaan over luisteren naar intuïtie, je onderbuik, je hart, maar ook over doorpakken. Je moet niet alles dood willen analyseren of kapot praten. Twijfelen is mooi, maar knopen doorhakken zeker ook.’ Hoe zijn de nieuwe liedjes tot stand gekomen? ‘Adam (Bar, producer die eerder werkte met Benny Sings, red.) en ik kwamen elkaar tegen tijdens corona en hadden allebei geen fuck te doen. Dus gingen we maar wat schrijven voor de lol. Ik wilde me helemaal overgeven aan het moment en mijn onderbewuste een directe stem geven. Ofwel op de bank in de studio ploffen en vanuit een paar akkoorden en een melodie bij een onderwerp belanden waarmee ik blijkbaar iets wilde. Spelenderwijs iets maken, zonder duidelijk doel. Het was nooit het plan om een heel album te maken. Grappig genoeg werd dat thematisch ook de rode draad van de plaat: intuïtie, doen wat je voelt dat je moet doen. Niks afdwingen, maar alles gewoon laten opkomen. Net als met de liefde. Niet sturen, geen plaatjes in je kop, het gewoon laten gebeuren.’ Met Room Eleven had je wereldwijd succes. Hoe kijk je terug op die periode? ‘Ambivalent. Aan de ene kant was het waanzinnig. Ik heb zoveel van de wereld mogen zien, in grote zalen gespeeld, op festivals in Zuid-Afrika en Canada gestaan, een plaat opgenomen in New York. Wat ik vooral heb geleerd is dat succes ook stress betekent, en daar ben ik niet op gebouwd. In Japan had ik bijvoorbeeld liever een maand willen blijven in plaats van een week, waarin we drie dagen moesten optreden en drie dagen interviews moesten geven. De Mount Fuji heb ik vanuit de trein voorbij zien komen. Ook magisch hoor, maar vooral: zonde!’ Over je vorige plaat zei je: ‘In het Nederlands zingen heeft zijn voordelen als je niet van optreden in het buitenland houdt: je komt er niet zo ver mee.’ Dat wordt nu misschien weer anders. ‘Ik heb geen ambitie om in het buitenland te spelen, op België na. En veel optreden vind ik ook niet fijn. Sinds corona ben ik beter gaan begrijpen waarvan ik opbloei. Dat is dichter bij huis zijn, buurttuintjes onderhouden, mijn kop vol ideeën ontladen, schilderen, liedjes schrijven, tijd met vrienden en familie doorbrengen, en vooral: bij mijn kind zijn. Optreden is de kers op de taart en ik hoef geen kersentaart.’ Live wordt Janne Schra bijgestaan door Daniel Eskens (bas), Jelte Heringa (toetsen), Laurens Radstake (gitaar) en Nicky Hustinx (drums). 9 juni 2023, TivoliVredenburg tivolivredenburg.nl