Ik ben tegenwoordig dus rapper. Het begon uit nieuwsgierigheid. Eens kijken hoever we – mijn vrienden Stijn en Tobias en ik – kunnen komen als we serieus gaan proberen om een rapper van mij te maken. Dat alles is te volgen op YouTube in de serie The Dean, tevens mijn artiestennaam, waarvan ik inmiddels twee seizoenen heb gemaakt. “Als je altijd te horen krijgt dat je briljant bent, ga je dat zelf geloven” foto: Jelmer de Haas Vanwege het c-woord kwam liveoptreden er alsmaar niet van, maar inmiddels heb ik eindelijk de steeds verplaatste clubtour kunnen doen. En de optredens op festivals en poppodia zijn iets dat ik nooit eerder heb meegemaakt. Overal waar je komt, word je onthaald als de Messias. Heel wat anders dan de zeventig cabaretvoorstellingen die ik eerder in het theater gaf. Daar werd ik opgewacht door een vrijwilliger, die me twee consumptiebonnen aanbood: ‘Kun je lekker een drankje halen na de voorstelling.’ Maar nu ik als rapper op tournee ben, staat de kleedkamer vol luxueuze producten die op de ‘rider’ staan. Dat is de lijst waarop een artiest aangeeft wat hij nodig heeft om een goed optreden te kunnen geven. Je kent het misschien van Mariah Carey, die tijdens haar tour alleen maar blauwe M&M’s lust. Mijn booking agency vroeg wat ik op mijn rider wilde. Het enige dat ik kon bedenken waren een ansichtkaart van de plaats van bestemming om naar mijn vriendin te sturen en twee consumptiebonnen voor mij en Tobias, a.k.a. DJ de Makelaar. Toen stuurde de boeker me ter inspiratie een standaard-rider, met daarop zaken als champagne, bier, fris, vers fruit, chips, snoep, verse belegde broodjes en tissues. Tissues? Ja. Om je nog even op jezelf af te trekken voor je opgaat? Zou me niet verbazen, want ik ga sinds deze tour ineens steeds beter begrijpen waarom al die popsterren uiteindelijk zo knettergek worden. Het is een doodeng, verslavend bestaan. Als mensen gaan gillen zonder dat je daadwerkelijk iets knaps doet en je altijd en overal te horen krijgt dat je briljant bent, ga je dat op den duur misschien wel echt geloven. En als je vluchtige popsterrencarrière in het slop raakt, ga je aan de crack en/of heroïne om dat gevoel van briljant zijn te evenaren. Als rapper hoef ik bij wijze van spreken alleen nog maar op te komen lopen en het publiek een beetje op te hypen. Ook al zo’n verschil met mijn cabaretshows, soms voor vijfendertig man in Steenwijk. Daar moest ik me nog bewijzen met materiaal dat niemand kende, met nieuwe liedjes die nog niet zijn uitgebracht. En een publiek dat me sowieso niet bij voorbaat al grappig vond. Ga ik als The Dean nu geloven dat ik briljant ben? Ik ben de hele dag zo angstvallig bezig met ‘normaal’ blijven dat dat bijna niet mogelijk is. Maar DJ de Makelaar en ik hebben het popsterrendom in ieder geval eventjes aangetikt. Daan Boom is programmamaker, muzikant en komiek en woont in Utrecht. Hij is presentator van Streetlab en treedt op als rapper The Dean.