Samen met mijn vriendin ben ik aan het verhuizen én verbouwen. Omdat ons nieuwe huis in Utrecht nog een bouwval is, waren mijn ouders zo lief om ons onderdak te bieden. Het komt er dus op neer dat ik op mijn 34ste weer bij mijn vader en moeder woon. Als mijn vriendin mij plaagt, zeg ik nu: ‘Nog één keer en ik ga het zeggen tegen mijn papa en mama.’ Het is grappig te merken hoe snel je weer in oude patronen vervalt. Vragen wat we gaan eten vanavond, stiekem in alle kastjes op zoek naar koekjes en snoep, ‘Gewoon, dingen’ antwoorden op de vraag wat ik vandaag gedaan heb, tussen mijn ouders in op de bank Expeditie Robinson kijken. Al hoef ik nu niet meer geruisloos mijn adem in te houden zodat ze niet merken dat ik daar ver voorbij mijn bedtijd nog zit. Ook gooi ik mijn tas bij binnenkomst niet meer in de hoek, krijg ik geen eindtijd mee en duwen ze mij geen opruimrooster in mijn snufferd. Maar wat onveranderd is, zijn de zorgen en adviezen waarmee ze me omringen. Mijn moeder, als ik naar de opening ga van de wijnwinkel van mijn goede vrind Tobias: ‘Ga je niet te veel drinken, lieverd? Maar echt?’ Mijn vader vlak voor ik naar voetbal vertrek, met een stevige hand om mijn pols: ‘Ho, wacht even! Jij gaat nu weg? Heb jij nou alleen koffie op? Drink jij ook wel even een groot glas water? En straks een dubbel slot, hè!? Zet je je fiets wel aan de wereld vast?’ Mijn moeder: ‘Lieverd, mag ik je een tip geven?’ Zonder het antwoord af te wachten: ‘Doe nou labeltjes aan jullie sleutels, zodat je precies weet wat bij wat hoort.’ En: ‘Als je nou op tijd begint met die verhuizing, hoef je maar één doos per dag in te pakken.’ Aan de ene kant voel ik dat ik te oud ben, dat deze verhoudingen en patronen niet meer kloppen. Maar aan de andere kant zijn er weinig plekken op de wereld waar ik mij zo geborgen en veilig voel. Net als veel andere pubermoeders riep die van mij vroeger nog weleens: ‘Het is hier geen hotel!’ Maar tegen het comfort waarmee we hier zitten kunnen weinig multisterrenhotels op. van: Ik krijg eten geserveerd, ik gooi mijn kleding zonder omkijken bij de was en de boodschappen worden gedaan. Ik zou bijna denken: laat dat verhuizen naar die nieuwe woning maar zitten. Daan Boom woont in Utrecht. Hij is presentator, programmamaker, muzikant en komiek en treedtop als rapper The Dean.