Bright Richards: Landhuis in de Stad

Markante Utrechters over hun favoriete locatie in de stad. Deze maand Bright Richards, acteur en directeur van stichting New Dutch Connections, die (ex) vluchtelingen helpt hun talenten te ontwikkelen, over restaurant Landhuis in de Stad.

Landhuis in de Stad dus?

‘Een geweldige plek in park Oog in Al, waar ik altijd met mijn gezin naartoe ga als ik iets te vieren heb. Ik voel me er heel welkom en thuis. Ook geeft New Dutch Connections hier elke maandagavond een gratis etentje voor buurtbewoners en jon­ge vluchtelingen die zonder ouders naar Nederland zijn gekomen. Zij vinden deze laagdrempelige bijeenkomsten erg leuk en kunnen ook een beetje tot rust komen op deze groene locatie. Soms spelen we er ook Hollandse spelletjes, zoals spijker­poepen, haha.’

Grootste afknapper?

‘Ik ben in 1999 naar Utrecht gekomen, acht jaar nadat ik vanuit Liberia naar Nederland vluchtte. Toen ik hier nog maar net woonde, wilde ik een keer naar de disco maar werd de toegang me gewei­gerd. Ik zou een lidmaatschapspas moeten hebben, terwijl andere bezoekers dat niet hoefden. Inmiddels ben ik 54 en ga ik al­lang niet meer uit, maar van mensen meteen migratieachtergrond hoor ik dat ze dit soort dingen nog steeds meemaken. Ik dacht dat dergelijk racisme inmiddels tot het verleden behoorde, maar klaar­blijkelijk is Utrecht nog altijd een lerende stad, zo kun je het ook zien.’

Mooiste herinnering?

‘De geboortes van mijn drie kinderen, die inmiddels 20, 18 en 14 jaar zijn. Ik wilde per se dat ze in het Diakonessenzieken­huis ter wereld zouden komen, en niet in het ziekenhuis van Nieuwegein, zodat Utrecht hun geboorteplaats is. Destijds werkte ik als acteur bij verschillende the­atergezelschappen, maar gelukkig werden ze alle drie geboren op dagen dat ik niet hoefde te spelen ­alsof ze dat speciaal voor mij zo hadden gepland. Ik wilde heel graag bij hun geboortes zijn, wat in Afrika voor de vader niet gebruikelijk is.’

Lekkerste eten?

‘Af en toe heb ik ontzettend veel zin in Afrikaans eten, maar om het zelf te maken is zo’n gedoe. Alleen al omdat je voor de ingrediënten naar een toko moet. Daarom ga ik dan graag naar Ebony Afrokitchen op de Amsterdamsestraatweg, ter hoogte van het Julianapark. Het voelt als thuis­komen wanneer ik met mijn handen fufu (deeggerecht, red.) met egussi eet. Dat laatste is een soepachtig gerecht met onder meer pompoenpitten en spinazie ­super lekker. En dan drink ik er graag een glas palmwijn bij, wat ook typisch West­ Afrikaans is.’

Laatst gezien?

‘Tijdens het Keti Koti­ festival ben ik in de Rotterdamse schouwburg naar de voor­stelling De plantage van mijn voorouders geweest, een mooie voorstelling over het koloniale verleden van Suriname. Vóór en na de voorstelling was er eten en muziek, passend bij de thematiek, waardoor je werd meegenomen in de Surinaamse cul­tuur. Ook viel het me op dat het publiek heel divers was, wat volgens mij komt door die brede aanpak. Het zou tof zijn als dat vaker wordt gedaan, want ik ben ervan overtuigd dat er dan meer mensen naar het theater zouden gaan.’

Tot tranen geroerd?

In juni 2020 – ­tijdens de coronacrisis­ – vond er op het Jaarbeursplein een Black Lives Matter ­demonstratie plaats, waar duizenden mensen bij aanwezig waren. Aanleiding was de dood van George Floyd, die door politiegeweld in de VS om het leven was gekomen. Die gebeurtenis maakte in Nederland dus ook iets wakker. De toeslagenaffaire, waarvan discrimina­tie een belangrijke oorzaak was, speelde toen ook al. Mensen vonden: we moeten dit niet accepteren. Aan een inclusieve samenleving moet je blijven werken, dat gaat niet vanzelf.’

Pas ontdekt?

‘Recent was ik op uitnodiging van de Soedanese gemeenschap in Nederland in een vluchtelingenkamp in Oeganda, om er met Soedanese podium kunstenaars een voorstelling te maken. Ik heb toen de enorme kracht van muziek en zangervaren, een belangrijk onderdeel van de Soedanese cultuur. Tijdens de voor­stellingen danste en zong het publiek tot op het podium. Deze rijke kant van die cultuur zou ik hier ook willen zien. Of Nederlanders daar niet te stijf voorzijn? Nee hoor. Als ze verliefd zijn, blijken ze ook een losse kant te hebben.’

Website New Dutch Connections