Een oud, bloedstollend verhaal, verteld in een mix van opera, rock, moderne dans en hiphop: Holland Opera en DOX bundelen hun krachten in Bluebeard. Hun eigentijdse bewerking voeren ze op in de Werkspoorkathedraal. De eerste versie van Blauwbaard werd in 1697 opgetekend door Charles Perrault. Een steenrijke, afschrikwekkende man met een blauwe gloed in zijn baard vertrekt op zakenreis en geeft de sleutelbos van zijn kasteel aan zijn jonge vrouw. Ze mag in alle kamers kijken, behalve één. Als de nieuwsgierigheid haar teveel wordt en ze de kamer toch opent, treft ze daar de lijken aan van de zes vrouwen die haar voorgingen. Door de jaren en versies heen werd Blauwbaard als persoon steeds aantrekkelijker. Zo ook in de bewerking van Holland Opera. ‘In ons stuk is hij een rockster met een eigen band, dansers en achtergrondzangers,’ vertelt Joke Hoolboom, regisseur en schrijver van het libretto. ‘De voorstelling opent dan ook met een popconcert.’ Niet lang daarna volgt een decortechnisch hoogstandje, waardoor het publiek zich ineens backstage bevindt. ‘Ik wil niet te veel verklappen, maar er zitten spectaculaire effecten in, die alleen mogelijk zijn op een mega-locatie als de Werkspoorkathedraal.’ Heavy metal De rol van de onweerstaanbare, maar gevaarlijke Blauwbaard wordt vertolkt door Niek Idelenburg van Holland Opera. De voorbereidingen waren intens, vertelt hij. ‘Ik moest mijn conditie trainen, me als een sporter klaarmaken voor de wedstrijd. De muziekstijl en het stemgebruik zijn in dit stuk anders dan ik gewend ben, dus dat is een uitdaging. Zo zit er een soort heavy metal-uithaal aan het begin, waarmee ik niet meteen mijn stem mag kwijtraken. Dus deed ik veel oefeningen en zong ik dagelijks minstens één keer de hele voorstelling door.’ De muziek, van componist Chiel Meijering, is een combinatie van pop, rock en klassiek, vertelt Niek. ‘Denk aan een rocknummer, maar dan gespeeld met een strijkersorkest. Of met twaalf akkoorden in plaats van drie. Er zitten ook relatief veel scènes in het stuk die alleen maar uit muziek bestaan, vol spannende, donkere klanken, maar ook geestige momenten. Daardoor voelt het bijna als een filmscore. Het is heel afwisselend.’ Ook al hoor je geen harde beat in operamuziek, er zit toch veel ritme in Dode bruiden Eén van de achtergronddanseressen in Blauwbaards band, Judith, wordt zijn nieuwe vrouw. De dansers van DOX verbeelden de vermoorde bruiden, die – bijgestaan door een koor – stemmen worden in Judiths hoofd. ‘Met hun hiphop en moderne dans komt DOX uit een heel andere hoek dan wij, dat maakt het interessant,’ aldus Niek. ‘We hebben al eens eerder samengewerkt en dat beviel goed. Ook al hoor je geen harde beat in operamuziek, er zit toch veel ritme in. En met beweging kun je een verhaal weer anders vertellen dan met tekst of muziek.’ ‘Dat verhaal gaat over grenzen, geheimen, privacy,’ vult Joke aan. ‘En over de vraag: heb je het recht om in een relatie dingen voor jezelf te houden? Ook is het een spiegel voor onze huidige tijd, waarin bijna álles gedeeld wordt, bijvoorbeeld op social media.’ Niek: ‘Ik hoop dat mensen kunnen meevoelen met beide personages. Zelf vind ik het een spannende uitdaging om te zoeken naar hoe ik verschillende kanten van Blauwbaard kan laten zien. Niet alleen de creep, maar ook de man op zoek naar liefde.’ De voorstelling wordt in het Engels gezongen, met Nederlandse boventiteling. Je kunt de inleiding bijwonen en aanschuiven aan een speciaal thema-diner, op locatie verzorgd door De Maaltuin. 21 augustus t/m 7 september, Werkspoorkathedraal. Voor meer info zie hollandopera.nl en wijzijndox.nl