Met YoungGangsters brengt artistiek leider Annechien de Vocht het fysieke spektakel uit actiefilms naar het theater. Haar nieuwste voorstelling, Don’t Wanna Touch, maakte ze samen met choreograaf Simon Bus en DOX, het Utrechtse huis voor jong performancetalent. Slapstickgevechten, stunts, ontploffingen en schietpartijen. YoungGangsters staat bekend om z’n ‘actietheater’, dat bol staat van geënsceneerd geweld. Het gezelschap werd in 2009 mede opgericht door Annechien de Vocht. ‘We misten de actie in het theater, ook daar mag het spectaculair zijn,’ vertelt ze. ‘We wilden elementen uit films van bijvoorbeeld Jackie Chan en Quentin Tarantino naar het podium brengen. Actietheater maakt adrenaline los, zowel bij de makers, acteurs en dansers als bij het publiek. Alsof je naar een bokswedstrijd kijkt.’ foto: Bart Grietens Toch draait het om de voorstellingen van YoungGangsters niet alleen om geweld. Ook andere facetten van aanraking, van liefdevol tot seksueel, komen erin aan de orde. Net als de angst voor kwetsbaarheid, een belangrijk thema in Don’t Wanna Touch. Hoe is het idee voor deze voorstelling ontstaan? Annechien: ‘Een paar jaar geleden maakte ik met het Utrechtse DOX de voorstelling Don’t Wanna Fight. Daarin onderzochten we de kracht en schoonheid van al dan niet geënsceneerd geweld. Het viel me toen op dat er in de hiphopscene bepaalde omgangscodes zijn die draaien om een zekere stoerheid en machogedrag. Denk aan de battles die er onderling worden gehouden. Kwetsbaarheid, intimiteit en tederheid stonden in mijn ervaring ver van deze scene af. Het leek me interessant om te onderzoeken wat die angst voor kwetsbare aanraking precies inhoudt. Dat vormde de kiem voor Don’t Wanna Touch.’ En toen kwam corona… ‘Ja, dat gaf het thema aanraking weer een andere lading. En dan is er nog de MeToo-beweging, waardoor de aanraking nog ingewikkelder werd. Want wanneer mag je iemand aanraken? Moet je altijd consent vragen? Al die maatschappelijke ontwikkelingen maakte het een extra interessant onderwerp waarmee ik aan de slag wilde.’ Wat kunnen van de voorstelling verwachten? ‘We werken met mannelijke dansers, een performer en de Utrechtse rapper Tano Rivers. Die laatste schreef teksten over de druk die je kunt voelen om je misschien anders voor te doen dan je bent. Je ziet hoe vijf mannen zich in verschillende situaties tot elkaar verhouden, waarbij aanraking en intimiteit centraal staan. Hoe begroet je elkaar, bijvoorbeeld? Hoe ongemakkelijk wordt het als je gaat stoeien? De dansers zijn voortdurend samen aan het zoeken naar hoe ze zich moeten gedragen. Wanneer is een aanraking beladen? Hoe doe je dat: elkaar aanraken zonder dat het aanstootgevend is? Een serieus onderwerp, maar in het ongemak zit ook veel humor.’ Wat wil je het publiek meegeven? ‘Ik denk dat we met de voorstelling laten zien dat er meer is dan het stereotype van de stoere onoverwinnelijke man. We verlangen allemaal naar tederheid. Je probeert je altijd te verhouden tot de ander, en daarin is het juist mooi om af en toe kwetsbaarheid toe te laten. Bovendien is het leuk om bij jezelf te ontdekken welke aanrakingen je wél fijn vindt, daarin je eigen ongemak te verkennen en er de humor van in te zien. Ongemak mag er zijn.’ Je haalt vaak inspiratie uit actuele maatschappelijke ontwikkelingen. Over welke thema’s wil je nog voorstellingen maken? ‘Bijvoorbeeld over de woningnood en krakers. Wat is er nog van de kraakbeweging over? Hoe gaan we ervoor zorgen dat iedereen straks een betaalbare woning heeft? Het gekke is dat kraken verboden is, maar dat het tegelijkertijd ook weer in opkomst is. Daar zit een verhaal in. Ik zou ook nog graag willen doorgaan op het thema armoede, waarover ik eerder een voorstelling heb gemaakt. En er komt in elk geval een vervolg op Don’t Wanna Touch, namelijk Don’t Wanna Bleed, met een geheel vrouwelijke cast. Die voorstelling gaat over vechtende vrouwen en hun kwetsbaarheid.’ Don’t Wanna Touch is te zien t/m 14 december 2023, kijk voor de speellijst op younggangsters.com en wijzijndox.nl